Aromatoterapia

Olejek z drzewa ho posiada tajemniczą nazwę, ale pochodzi z drzewa, które wielu z nas może kojarzyć, czyli z drzewa kamforowego – Cinnamomum camphora. To właśnie z niego pozyskuje się naturalną kamforę. Nietrudno więc zgadnąć, jakie nuty zapachowe obecne będą w olejku. Całe drzewo kamforowe obfituje w związki lotne. Olejki eteryczne pozyskuje się z jego drewna i liści. Co ciekawe, skład chemiczny drzewa jest bardzo zmienny, dlatego wyróżniono kilka różnych jego chemotypów, które różnią się zapachem i dominującym składnikiem lotnym. Wyróżnia się chemotypy: kamfora, linalol, 1,8-cineol, nerolidol, safrol i borneol. Olejek z naszej oferty pochodzi z chemotypu linalol i zawiera aż 98% tego związku. Chemotyp drzewa zależy od jego pochodzenia, ale na plantacji można uprawiać kilka jednocześnie, ponieważ łatwo je rozróżnić po zapachu. I tak na przykład kamforowiec z Japonii, Tajwanu i Chin obfituje w linalol, ten z Indii i Sri Lanki zawiera dużo kamfory, a drzewa z Madagaskaru są bogate w cineol. Olejek z drzewa ho (czyli chemotypu linalol) posiada zapach nieco podobny do olejku z drzewa różanego, dlatego traktowany jest często jako jego substytut. Jest to bardzo pozytywna praktyka, gdyż drzewo różane jest obecnie zagrożone wyginięciem.

Olejek z liści curry 100% eteryczny Nanga Olejek z liści curry pozyskiwany jest na drodze destylacji parowej z liści drzewa o łacińskiej nazwie Murraya (lub Bergera) koenigii. Drzewo curry występuje naturalnie w Azji Wschodniej. Uprawiane jest głównie dla swoich aromatycznych liści, ale także dla kory i korzeni. Wszystkie te części znajdują zastosowanie w tradycyjnej medycynie, a liście są ponadto szeroko wykorzystywane kulinarnie, szczególnie w kuchni południowych Indii. Mieszkańcy Kerali nie wyobrażają sobie dania curry bez liści curry :) Chociaż warto wspomnieć, że nazewnictwo może być tutaj mylące, ponieważ słowo curry ma trzy znaczenia – pierwsze to liście curry, drugie to przyprawa curry, w której skład wcale nie muszą wchodzić (i zwykle nie wchodzą) liście curry… A trzecie to typowa, indyjska potrawa o nazwie curry, czyli aromatyczne danie na bazie warzyw. Jej nazwa pochodzi od tamilskiego słowa „kari”, czyli dosłownie „warzywa” (etymologia tej nazwy nie jest do końca rozstrzygnięta). Liście curry pobudzają produkcję soków trawiennych i łagodzą mdłości, dlatego stosowano je dawniej w różnych dolegliwościach trawiennych: w niestrawności, zaparciach, biegunkach i przy wymiotach. Sporządzano z nich także wywary do przemywania ran, oparzeń i ukąszeń owadów, ponieważ wykazują właściwości przeciwdrobnoustrojowe. Podobne działanie ma pozyskany z nich olejek. Jeśli znacie zapach liści curry, to zapach olejku może Was trochę zaskoczyć. Mnie zaskoczył – w moim odczuciu jest dużo bardziej kamforowo-mentolowy i brakuje w nim charakterystycznej, orientalnej słodyczy, za którą tak uwielbiam te liście. Olejek ma w sobie jednak mnóstwo intrygującej świeżości i lekkości, która świetnie komponuje się z olejkami o zapachach słodkich, ziołowych i cytrusowych.